بارید به هر جا گل

در کشور ما, ایران تاریکی و ظلمت بود از ظلم ستمشاهی خا موشی و وحشت بود ما منتظران, خسته از ظلم و ستم و بودیم از آن همه تاریکی در غصه و غم بودیم چون نور به قلب شب آن روح خدا آمد خورشید وطن, آن روز آمد که به شب, تابد از تابش روی او دیو از وطن ما رفت آمد گل و آمد نور تارکی شبها رفت آمد به وطن, خورشید تاریکی و ظلمت رفت بارید به هر جاگل خاموشی و وحشت رفت ... شاعر: حسین عبدی